śmierć, a tchórzostwo?

rozmyślał o śmierci.
tonął w bezsilności.
czuł się niepotrzebny.
czy ktoś kiedykolwiek
nie obyłby się bez jego rady?
wątpił.
coraz to mocniej, wraz
z biegnącym nieustająco czasem.
nikt go nie potrzebował.
pomimo tego, że miał wielu
przyjaciół, czuł się
samotny, cholernie samotny.
ilekroć chciał się wyżalić,
mówił sam do siebie,
najlepiej siebie rozumiał.
rozmyślał, analizował.
nigdy nie przestając.
z każdym dniem, marzenie
o chwili wytchnienia w postaci
bezkresnej wolności
nasilało się coraz to bardziej.
pragnął swojego końca.
...był bliski.
tchórzył.
wiedział, że nie jest
na tyle odważny.
łudził się, że jest w stanie.
wodząc myślami wokół
jednego, przestał się
przejmować innymi.
najbardziej jednak
bolało go to, że nikt tego
nie dostrzegał.
jego smutku, tęsknoty
za niespełnionymi
marzeniami, na darmo
wypowiadanymi obietnicami.
miesiąc później.
otworzył swój umysł...
na nią.