rekompensata.

obejmując cię, nie chcę byś wyrwał się z mojego uścisku. chcę być przy tobie. zrekompensować sobie wszystkie stracone dni, które najchętniej wyrzuciłabym z pamięci, pozostawiając tylko te dobre, podczas których mogłam kochać i być kochaną przez ciebie. i znów muszę przypomnieć sobie twój zapach, który wietrzał z dnia na dzień, aż przestał być odczuwalny, nie pozostała po nim ani jedna rozkoszna mgiełka uniesienia. oczy zachodzą mi mgłą, próbuje powstrzymać się od łez zwiastujących radość, bezskutecznie. ocieram je szybko. nie zauważasz ich, czuję ulgę, dzięki temu nie zobaczysz jak jestem słaba i bezbronna bez ciebie. w końcu słyszę twój głos. wszystkie z wypowiedzianych zdań ubierasz w słowa przeznaczone tylko dla mnie. jesteśmy sami, nikt nie ma prawa nam przeszkodzić, nie chcę cię zostawiać, boje się. wszystko bez ciebie jest takie przygnębiające i ponure. kiedy pojawiasz się z uśmiechem na twarzy, czuję dziwny ucisk w żołądku, a może ciepło, trudno to uczucie sprecyzować, ale jest jedyne i niepowtarzalne. znika wraz z poczuciem twojej bliskości, ucisku twojej dłoni w mojej, bezpieczeństwa, którym mnie obdarzasz. jesteś moim falochronem, chroniącym mnie przed wszystkimi falami, czy to smutków, niebezpieczeństw, czy problemów. nie burzmy go, niech pozostanie silny w swojej konstrukcji, współdziałajmy. jeśli obydwoje pragniemy szczęścia, nie będzie łatwo podburzyć naszych uczuć. trwaj przy mnie, bezlitośnie długo, najdroższy.