ile jeszcze?

mieliśmy od tego weekendu poświęcać sobie wzajemnie czas i w jakiś sposób odrobić ten stracony. powiedz mi dlaczego siedzę od dwóch godzin w domu, w za dużym, szarym tshircie z kubkiem herbaty z cytryną w ręku i muzyką włączoną na cały regulator? ja ci powiem! dlatego, że nasze plany się nie pokrywają, obiecujesz, ale potem szybko zmieniasz zdanie, chciałbyś mieć dla mnie czas, ale nie potrafisz wykrzesać z doby, paru chwil dla mnie. na prawdę marzę tylko o tym, by móc poczuć twoją bliskość, twój dotyk, usłyszeć twój szept wpadający wprost do mojego ucha, ciepłe pocałunki na policzku. jak możesz w taki sposób bagatelizować moją pogłębiającą się tęsknotę? nic na to nie poradzę, że kocham cię z całych sił, tęsknie i pragnę spędzać z tobą jak najwięcej czasu. naprawdę sms, wirtualne rozmowy i dzwonienie nie zrekompensuje mi całodniowego niewidzenia się z tobą. silnie uzależniłam się od ciebie i nie chce tego zmieniać, chce żebyś przy mnie trwał, jak każdy niewyleczony nałóg, zrozum.