!

jedna wiadomość.
a moje życie już nie jest takie, jakie było.
płaczę.
płaczę.
płaczę.
staję się tak bezwartościowa.
kończy się coś, co miało trwać.
myślałeś kiedyś, że to ot tak się skończy?
wyssałeś ze mnie to co miałam najcenniejszego,
zaufałam Ci, pozbawiając siebie wszystkiego,
stałam się bezbronna i biedna, istniałam dzięki
tym paru słowom, które kierowałeś do mnie.
teraz Ty oblepiony w moją dzisiejszą krzywdę,
chodzisz mimowolnie, pałając entuzjazmem.
a ja?
poniekąd silna i zdeterminowana...
dziękuję Ci za to, że byłeś kiedy Cię potrzebowałam.
wmawiam Ci wyjątkowość.
przecież do cholery, wykorzystałeś mnie...
jesteś draniem.
nadal w to nie wierzę.
okłamuje się, że jutro będzie już lepiej,
że wrócę do dawnego położenia,
ale o jakim położeniu ja mówię?
o kompletnej życiowej klapie?
czuję, że obdarłeś mnie ze skóry,
zmanipulowałeś moje uczucia,
wykorzystywałeś je wtedy kiedy chciałeś.
byłam Ci potrzeba, byłam przy Tobie.
byłeś mi potrzebny, byłeś przy mnie.
to minęło...
dawne wspomnienia są tak przeze mnie
hołubione, tyle w nich miłych rzeczy,
które sprawiły, że stałam się lepszą osobą,
a przede wszystkim Ciebie.
chce zresetować moje życie, zapomnieć.
doszczętnie zniszczyłeś to, co zdążyłam
przy Tobie zbudować.
do cholery jasnej, czemu to ja zawsze dostaje,
te najboleśniejsze ciosy, Boże zsyłając mi
taki los, myślisz, że się z nim uporam, teraz
szczerze w to wątpię, to mnie przeraża.

a teraz kochanie jeszcze nie ma Ciebie przy mnie,
nie mogę się przytulić i powiedzieć Ci to co mi się
przydarzyło, wracaj szybko, telefon nie wystarcza,
potrzebny mi Twój pocałunek w głowę,
wsparcie,
może to Ty, podniesiesz mnie,
ulepisz nowe skrzydła,
na których będę mogła się unieść,
zostawiając na dole, te podupadłe anioły,
z którymi byłam...