w męskiej roli

brązowe oczy z przebłyskami zieleni, były bardziej wyraziste niż zazwyczaj.

włosy, wydawały się nieustannie falować i lśnić nieodkrytym blaskiem.

uśmiechała się tak prawdziwie, pięknie.

płynęła idąc, pewna siebie i zdeterminowana.

mijała ludzi, stwarzając im do siebie dystans, jak i swobodę przebywania.

gadatliwa była strasznie, z każdym się witała, zamieniała słowo.

taka była wesoła i sympatyczna.

chciałem ją poznać.

bardzo.

z dnia na dzień coraz mocniej.

brak mi było odwagi, naprawdę brak.

ona tak kroczyła po szkolnym korytarzu.

tak bardzo żałuje, że tylko wtedy byłem w stanie ją widzieć.

spoglądać na nią z pożądaniem, hamując się, by niczego nie zauważyła.

nie zauważyła, nie była w stanie.

za dużo miała chłopaków.

ale to ja ją kochałem... na zabój.

i kocham do dziś.

waham się czy jej o tym jutro nie powiedzieć.

może powiem pojutrze.

kiedyś na pewno jej to wyznam, kiedy już będzie szczęśliwa z innym.