zatraciłam wszystkie emocje.
nie czuję smutku.
nie czuję radości.
trwam w tym co jest.
w jesiennej nostalgii.
w pełni oddającą mnie.
tymczasem...
zapomniałam.
nadal masz mój woreczek.
woreczek uczuć.
pociągasz znów, za te sznurki,
które mnie
ubezwłasnowolniają
od Ciebie.
osłupiona żyje dalej.
nie chce tak żyć.
czas zdecydować.
to już.
nie czuję smutku.
nie czuję radości.
trwam w tym co jest.
w jesiennej nostalgii.
w pełni oddającą mnie.
tymczasem...
zapomniałam.
nadal masz mój woreczek.
woreczek uczuć.
pociągasz znów, za te sznurki,
które mnie
ubezwłasnowolniają
od Ciebie.
osłupiona żyje dalej.
nie chce tak żyć.
czas zdecydować.
to już.
oddaj mi mój woreczek.
*********
OdpowiedzUsuńhmm jakoś mi się tak sentymentalnie zrobiło po przeczytaniu twojego teksu to wszystko:)
OdpowiedzUsuńJa też chcę swój woreczek, bo bez niego jest mi smutno, bo bez niego wszystko boli.. ;<
OdpowiedzUsuńWarto być wolnym, chociaż podejmowanie decyzji jest nieraz trudne. I warto nie być obojętnym. To straszna choroba. Na szczęście uleczalna.
OdpowiedzUsuńNie pozostaję mi nic powiedzieć, jak.. Trzymam kciuki, aby twój woreczek został zwrócony♥
OdpowiedzUsuń